Ben je gek geworden? Het is moeilijk te geloven, maar ze bestaan echt: mensen die honden zo erg haten dat ze onze geliefde viervoeters daadwerkelijk willen doden of mishandelen. Deze psychopaten leggen giflokazen uit in de hoop dat honden ze vinden, opeten en er wreed aan sterven. Wat brengt deze mensen op zulke ideeën en hoe kunnen we onze harige vrienden beschermen tegen hun snode plannen?
Verschillende soorten giflokazen
Wanneer het gaat om giflokazen, zijn hondenhaters creatief. Ze bereiden zogenaamd smakelijke worststukjes, gehaktballetjes, koekjes of andere voor onze trouwe viervoeters aantrekkelijke voedingsmiddelen voor met scherpe voorwerpen, zoals naalden, spijkers of scheermesjes. Andere misdadigers verwerken verschillende giftige stoffen of zelfs verdovende middelen in deze “snoepjes.” Hun dodelijke lading verbergen ze bij voorkeur in parken en bossen, maar ook in struiken langs de straat, midden in de stad. Sommige criminelen vinden zelfs de zoektocht naar een geschikte plaats te veel moeite en gooien hun smerige lokazen gewoon op het gras naast de stoep.
Symptomen die kunnen wijzen op vergiftiging
Als je geliefde viervoeter een giflok heeft gegeten, is het scala aan mogelijke symptomen zo divers dat je waarschijnlijk niet kunt vaststellen welk toxine hij heeft ingenomen. Veel honden reageren eerst met vermoeidheid, apathie, evenals met hevige rillingen of maagkrampen. Velen hebben een opgeblazen, harde buik, produceren meer speeksel, hijgen, hebben bleke slijmvliezen of zelfs schuim op de mond. Andere symptomen zijn: kokhalzen, moeite met slikken, bloed in braaksel of bloederige diarree. De vier gevaarlijkste giflokazen die deze kwalen kunnen veroorzaken, lichten we hieronder toe.
Vergiftiging met rattengif of thallium
Het verraderlijke aan deze gifaanval is dat je het nauwelijks merkt, althans niet aan het begin van de vergiftiging. Hierdoor kan kostbare tijd voor een eventuele redding van je lieveling verloren gaan. In het begin zijn de symptomen meestal vaag, zoals bijvoorbeeld vermoeidheid. Je hond lijkt lusteloos, heeft geen zin om te wandelen en het lijkt alsof het leven aan hem voorbijtrekt. De lichaamstemperatuur is verlaagd, je lieveling eet en drinkt nauwelijks. Vaak worden de fatale gevolgen van de vergiftiging pas dagen later duidelijk, met bloedingen in de slijmvliezen en uit de lichaamsopeningen. Het rattengif breekt geleidelijk de inwendige organen af en verstoort de bloedstolling, waardoor je trouwe viervoeter inwendig doodbloedt.
Vergiftiging met slakkenkorrels
Niet minder verraderlijk! Het gekleurde, meestal blauwe poeder trekt honden met zijn zoete geur magisch aan. En omdat dit slakkengif ook nog eens zoet smaakt, laten onze viervoeters niets over van deze fatale vondst. Terwijl een kleine dosis vaak niet meteen levensbedreigend zou zijn, kan een hogere concentratie hen binnen 30 tot 60 minuten doden. Typische symptomen zijn: snelle hartslag, onrust en spiertrillingen.
Vergiftiging met verdovende middelen
Een overdosis kalmeringsmiddelen werkt net zo snel als slakkengif en de symptomen treden binnen zeer korte tijd op. Dat je hond het slachtoffer is van deze gemene aanslag merk je eraan dat hij extreem moe wordt, nauwelijks nog op zijn poten kan staan, wankelt en uiteindelijk het bewustzijn verliest.
Lokazen met scherpe voorwerpen
Bijna niet te overtreffen in gemeenheid en wreedheid! Hondenhaters prikken voor deze aanslag voedsel vol met scherpe voorwerpen die de slokdarm, maag en darmen van je trouwe vriend opensnijden en snel tot de dood kunnen leiden. Als je geluk hebt, als je überhaupt van geluk kunt spreken bij een dergelijke vergiftiging, dan verwondt je hond zichzelf al tijdens het kauwen en spuugt de indringer vanzelf weer uit.
Wat te doen als mijn hond een giflok heeft gegeten?
Als je denkt dat je lieveling iets gevaarlijks langs de kant van de weg heeft gevonden, is je eerste regel: kalm blijven! En de tweede: ga naar de dierenarts of direct naar de dichtstbijzijnde dierenkliniek! En dat echt onmiddellijk. Elke minuut kan nu het leven van je lieveling redden. "Dokter ik" is in geval van een giflok geen goed idee, omdat je meestal niet weet wat de viervoeter heeft gegeten. De EHBO-tip om de hond te laten braken kan de situatie bijvoorbeeld nog erger maken als de hond iets bijtends of scherps heeft gegeten. Kolen bindt weliswaar gifstoffen in het lichaam, maar het toedienen van 20 of 30 tabletten kost kostbare tijd. Zuurkool wikkelt zich in de maag van de hond als een mantel om scherpe voorwerpen of giftige pitten. Maar zelfs als zuurkool helpt om het vreemde voorwerp uit te drijven, geneest het geen eventuele wonden. Toch is het de moeite waard om kolentabletten of zuurkool in je voorraadkast te hebben, zodat je in noodgevallen al kunt handelen met de dierenarts aan de telefoon. Let goed op je viervoeter als je gaat wandelen en als je iets ongewoons aan hem opmerkt, is een telefoontje naar de dierenarts altijd de juiste beslissing om preventief en snel te handelen!
Hoe kun je je trouwe vriend beschermen tegen een giflokaanval?
Eigenlijk helpt maar één ding: training. Leer je hond alleen voedsel van jou aan te nemen en het verder – ook al ruikt het nog zo lekker – te weigeren. Het goede nieuws: zelfs rassen die voor een stukje worst hun baasje zouden verkopen, kunnen leren "Nee" te zeggen.
Hebben jullie al ooit te maken gehad met vergiftiging? Hoe hebben jullie gehandeld? Deel gerust nog meer tips en hulp in de reacties zodat we samen tegen de boosdoeners kunnen optreden en onze geliefde honden kunnen beschermen!
